■ لزوم ایجاد نگرش ارزشی متعلق به معماری بومی بخش معماری

جناب آقای مهندس سید مجتبی رضویان رودبرده،
با سلام؛
یکی از مهم‌ترین بخش‌های «فرهنگ بومی» هر جامعه و سرزمینی که جناب‌عالی از بی‌توجهی به آن گله‌مندید، زبانِ آن کشور و جامعه است؛ و به‌هیچ‌روی زیبنده و پذیرفتنی نیست که یک متخصص معماری آن هم با مدرک کارشناسی ارشد، در یک نوشته‌ی سه‌سطری دو غلط فاحش نگارشی داشته باشد؛ غلط‌هایی که حتا از دانش‌آموز‌های پنجم دبستان هم پذیرفته نیستند.

توجه داشتن به این که «گاهاً» نادرست است و به جای آن می‌توان به سادگی نوشت: «گاه»،
و به جای «تجسمات» هم به سادگی می‌توان نوشت: «تجسم‌ها»، مگر چه‌قدر سختی و زحمت دارد برادر من!!؟
حتا اگر به جای شما بودم، نامم را هم به جای «مجتبی»، «مجتبا» می‌نوشتم تا تأکیدی باشد بر «بومی» شدنِ این نام پس از ورودش به زبان پارسی.

نخستین وظیفه‌ی من و شما و هر ایرانیِ دیگر این است که زبانِ زیبا و توانای پارسی را درست به کار بگیریم. پس از آن، می‌توانیم به دغدغه‌های شما هم درباره‌ی «بی‌توجهی به فرهنگ بومی» بپردازیم.

پاینده باشید.